خب، رسیدیم به «درون و بیرون ۲»! داستان از اونجایی شروع میشه که رایلیِ دوست‌داشتنی ما دیگه ۱۳ سالش شده و داره میره دبیرستان. فکرشو بکن، ۱۳ سالگی و کلی ماجرای جدید! انگار نه انگار همین دیروز بود که داشت با احساسات اصلیش، خوشحالی، ناراحتی، ترس، چندش و خشم، توی مغزش سر و کله میزد. تو این قسمت جدید، اوضاع پیچیده‌تر هم میشه. یهو سر و کله‌ی یه سری احساسات جدید پیدا میشه! مثل اضطراب، حسادت، خجالت و ملال. ملال رو داشته باشین فقط! انگار نه انگار تو مغز یه نوجوون چه خبره، اینا اومدن ملال رو هم اضافه کردن که بگن دیگه همه‌چی تکمیله. حالا این احساسات جدید چی میخوان؟ میخوان کنترل مغز رایلی رو به دست بگیرن! تصور کن، اون احساسات قدیمی بیچاره که کلی زحمت کشیدن، حالا باید با این تازه از راه رسیده‌ها بجنگن. خوشحالی که همیشه سعی می‌کرد همه‌چی رو مثبت نگه داره، حسابی قاطی می‌کنه وقتی می‌بینه اضطراب داره همه‌چیو خراب می‌کنه. انگار کارگردان، آقای کِلسِی مَن، خواسته بگه دوران بلوغ چه آشوبیه! مغز یه نوجوون مثل یه میدون جنگ میشه، هر احساسی ساز خودشو میزنه. ولی خب، این وسط پیام فیلم چیه؟ انگار میخواد بگه برای اینکه یه آدم کامل باشی، هم به خوشحالی نیاز داری هم به ناراحتی، هم به اضطراب و هم به بقیه احساسات. همه اینا با هم شخصیت ما رو می‌سازن دیگه، مگه نه؟ از صداپیشه‌ها هم اگه بخوام بگم، امی پولر مثل همیشه صدای خوشحالیه. مایا هاک هم به گروه اضافه شده و صدای اضطرابه. بقیه صداپیشه ها هم که بیشترشون همون قبلی‌ها هستن. البته یه سری تغییرات هم داشتن، مثلاً جای ترس و چندش صداپیشه هاشون عوض شده. حالا چرا عوض شده، دقیق نمیدونم، شاید پشت صحنه خبرایی بوده. در مورد فروش فیلم هم که دیگه نگم برات! انگار ترکونده! نزدیک ۱.۷ میلیارد دلار فروش جهانی داشته! باورت میشه؟ میگن پرفروش‌ترین فیلم انیمیشنی تاریخ هم شده. یعنی از «یخ‌زده» و «شیر شاه» هم بیشتر فروخته. معلومه دیگه، همه ما یه دورانی نوجوون بودیم و این حس‌های درونی رو تجربه کردیم، واسه همین فیلم به دل همه نشسته. منتقدها هم بیشترشون دوست داشتن فیلمو. میگن داستانش خوبه، رنگ‌آمیزیش قشنگه، احساسات جدید هم خوب از کار دراومدن. البته یه سری‌ها هم میگن شاید داستان بیرونی فیلم، یعنی ماجرای رایلی تو دبیرستان، یکم قابل پیش‌بینی بوده. ولی خب، تمرکز اصلی فیلم که روی احساسات درونیه، خیلی خوب از آب دراومده. در کل، «درون و بیرون ۲» فیلمیه که هم خنده‌داره، هم غمگین، هم فکر آدمو به کار میندازه. اگه قسمت اولشو دوست داشتی، این یکی رو هم حتماً ببین. فقط اگه مثه من یکم از نوجوونی دور شدی، شاید با دیدنش یه فلش‌بک حسابی به اون دوران بزنی! آماده باش برا نوستالژی و یه کم اشک و لبخند!